Tak jakos smutno :-(

Smutny dziś dzień.Odejście Macka bardzo mnie przygnębiło.Asia i Maciuś są dla mnie jak rodzina.Od początku choroby nasze chłopaki zawsze razem.Tak ciężko pogodzić się z myślą ze jeden z nich już odszedł.

6.12 godz.Maciuś odszedł...taki dostałam SMS,usiadłam i zaczęłam płakać ,nie mogłam w to uwierzyć.Obudził się tez Szymek i zapytał gdzie jest jego brat,mowie mu ze on nie ma brata tylko siostrę ale on na przekór mnie ze ma brata tylko gdzie on jest?Czy myślał wtedy o Maciusiu?czy coś przeczuwał nie wiem ale nie powiedziałam mu ze jego serdeczny najlepszy kolega odszedł do NIEBA.

Kiedyś chłopaki się ze sobą jeszcze spotkają i zagrają w niejeden mecz:-)

U nas ostatnie dni były gorsze,Szymek stracił apetyt mało mi jadł.Wieczorami robi się mu wzmożone ciśnienie śródczaszkowe i robią się cale czerwone policzki.Nie wiem czy to coś złego ale robię mu okłady i to mu dużo pomaga.

Z wszystkich dzieci jakich sie z nami leczylo to Szymek jako pierwszy dostal odmowne leczenia,to Szymek mial jako pierwszy wznowe i wtedy pomyślałam ze to Szymek bedzie pierwszy ktory od nas odejdzie.Ale moj synuś walczy dzielnie ,walczy juz 7 miesiac i sie dzielnie nie poddaje.Nie narzeka na nic,na żaden bol,na brak wzroku,smaku czy węchu nawet tego ze nie chodzi.Jest taki dzielny moj księciunio.Żałuję tylko ze nie może widzieć jak jego siostrzyczka dorasta jak się zmienia.

Nas pamięta ale Olusia każdego dnia się zmienia i tak bardzo bym chciała aby choć na chwilkę ja zobaczył.

Często leżą obok siebie moje maluchy,uczę Szymka wtedy dotykiem jak może sobie stworzyć obraz siostry.Trzyma ja zawsze za rączkę i mowi ze Olka nogami ciagle tupie.KOCHAM WAS moje sloneczka i wierze ze bedzicie sie razem bardzo dlugo wychowywac razem.