Wczoraj taka radosc z pieska a dzis wielki smutek.Szymek dostal pierwszy atak drgawek-padaczki.To byla chwila,rozmawia z nami i nagle przestaje mowic i zaczyna go trzasc.Wpadlam w panike,chcialam go ratowac-usta mial juz takie sine.Nie moglam mu zabkow otworzyc aby zaczol oddychac.W calym tym zamieszaniu zadzwonilismy na pogotowie i do naszej doktor Ani-to ona mowila co mamy robic.Tata Szymka ma wiecej sily i udaje mu sie otworzyc buzke.Szymek jest juz przytomy.Podajemu mu tlen i przyjezdza na sygnale pogotowie.Badaja saturacje i pytaja co dalej ale Szymek zostaje w domku pod nasza opieka.
Po 3 godz.kolejny atak ale juz wiemy co robic.Udaje sie go szybko opanowac.
Po wszystkim Szymcio zasypia podloczony do tlenu aby mu sie lepiej oddychalo.Spi po takich dwóch atakach zmeczony bo sam napewno nie wiedzial co sie z nim dzieje.
To co dzis przezylam jest dla mnie ciezkie-nie moge jeszcze do siebie dojsc.Tak sie balam ze go trace,ze juz nie bedziemy w stanie mu pomoc.
Myslalam ze jestem twarda ze bede umiala sie z tym pogodzic ale wiem ze sie mylilam.Nie wiem co ze mna bedzie kiedy nadejdzie ten dzien-dzien kiedy Mi Szymka zabraknie.Zwariuje tak jak wariowalam dzis przy pierwszym ataku.
Siedze teraz obok niego patrze jak slodko spi.Nawet nie chce myslec ze moze kiedys mi tego widoku zabraknoc.To moj Ksieciunio moj jedyny zawsze mami synus.
Za co on tak musi cierpiec?za co?
Moniko, mocno tulę Ciebie!Szymuś niech śpi, niech odpoczywa.
OdpowiedzUsuńTak po ludzku to wszyscy się pytamy, za co Szymuś tak musi cierpieć ? Czy kiedyś potrafimy to zrozumieć ? Mamo Szymka ileż Ty potrafisz jeszcze dźwigać ten ciężar. My tacy mali jesteśmy przy Tobie....
OdpowiedzUsuńMoniczko tulam kochana /*\jestem calym serduchem z Toba!
OdpowiedzUsuńzasmucilam się tą wiadomoscią... mam nadzieje, ze wszystko wrocilo do normy, Panie Boze, ratuj
OdpowiedzUsuńtule Was mocno do swojego serduszka i polecam Was codziennie Panu Bogu w mojej modlitwie
Jestem z wami...modle sie o Szymusia...tule was mocno
OdpowiedzUsuńKochana całym sercem i myślami jestem z Wami.
OdpowiedzUsuńMam nadzieję że dzisiejsza nocka minie spokojnie a jutro Szymonek będzie czuł się lepiej.
_________________________________________
To wszystko jest takie niesprawiedliwe.....
Pozostaje mi jedynie wspolczuc pani Pani Moniko. Ja niewyobrazam sobie takiej sytuacji!! Ale jest z Pania i prosze go mocno tulic i miec nadzieje bo nadzieja umiera ostatnia.
OdpowiedzUsuńMoniczko jetem z Wami , rzadko pisze ale zgadam do Was ..
OdpowiedzUsuńcieszę się waszymi małymi radościami i płaczę razem Z Wami w trudnych chwilach
jesteście cały czas w moich myślach i modlitwie ...
całuje i tulam Was bardzo, bardzo mocno ...
Pani Moniko,
OdpowiedzUsuńBardzo mi przykro, że Synek gorzej...
My walczymy z przerzutowymi guzami do mózgu Taty... też od kilku dni jest gorzej, chociaż jeszcze przed tygodniem Tata śmigał autem...
My zwiększylismy dawkę sterydów - czy Szymek ma już maksymalna, czy można by jeszcze troszę mu dodać? Dostaje pabi dexametason?
Dużo siły, bo cięzkie chwile Pani przezyła, wyobrażam sobie ten stres, to szaleństwo, że Szymek ma atak... zwariowac z nerwów można....ech a co przez Nami?... strach pomyśleć...:(
Kaś
Pani Moniko wiem ,że nie powinnam tego pisać może lekarz z waszego hospicjum by się zgodził z panią polecieć do Włoch.Ja wierze, że Szymuś wróciłby z tej kliniki zdrowy. Dużo zdrówka dla Szymka.
OdpowiedzUsuń:( Miejmy nadzieję,że takie ataki więcej się nie powtórzą.Jesteśmy z Wami.
OdpowiedzUsuńMoniczko ,tak mi przykro.wyobrazam sobie twoj strach.wiem ze to trudne momenty ale nawet jesli czlowiek czuje ze juz jest przygotowany na ta ostatnia chwile ,to kiedy ona przychodzi dostaje sie szalu,ja wam nie zycze tego ale napewno juz tak myslalas ze stracisz Szymka na zawsze.Jestem calym sercem z wami kochani i tak sobie mysle ze byc moze Szymek mial za duzo emocjii w tym tygodniu-odwiedziny przyjaciol ,potem sam odwiedzil klase ,te tance ,spiewy i duzo gosci a na koniec wielkie emocje ,bo podarowano mu wspanialego przyjaciela ,to byc moze za duzo jak na niego ,teraz niech sobie synus odpoczywa a my wszyscy bedziemy sie modlic aby te ataki sie nie powtorzyly i miejmy nadzieje ze tak bedzie .pokochalam Szymka bardzo Moniczko i was tez i wasze radosci sa moimi i smutki takze moimi smutkami.Calym sercem jestem z wami
OdpowiedzUsuńJak się czyta taką smutną wiadomość, to aż w gardle zaciska.Pani Moniko życzę Wam Rodzicom dużo siły,ciężko cokolwiek pisać,bo tak nie powinno być,ale mam nadzieję,że dzisiaj jest dobrze i Szymek bawi się ze swoim piesiem.
OdpowiedzUsuńCoraz częściej ogarnie mnie straszliwa niemoc, straszliwa bo aż boli. Czasami przeklinam internet choć jestem w nim od kiedy istnieje. GDy go nie było człowiek mało wiedział. Teraz czyta o tych straszliwych cierpieniach tak wielu ludzi i jest ciężko. Lepiej nie wiedzieć, nie czytać, ale gdy ludzie tak cierpia, gdy mamy łkaja w rozpaczy nie można pozostawac obojętnym. Tule Cię Moniko zatem, tulę równiez siebie bo moja córeczka tez straszliwie cierpi i błagam Boga by ukoił takie ludzkie matczyne cierpienie bo jest ono najstraszniejsze.Umarło kilka bliskich mi osób, bardzo bliskich, ale nic tak nie bolało jak cierpienie własnego dziecka
OdpowiedzUsuńO boże o boże o boże
OdpowiedzUsuńWpadłam na chwilę i tu takie wieści :(
Jesteś wspaniałą Matką i dzielną kobietą- Twoja reakcja z pewnością uratowała mu życie i wasze opanowanie
Ściskam mocnooooooooooooooooooooooooooo!
Fiolka
Pani Moniko Kochana, Dzielna Mamo, TRZYMAJ SIĘ! Życzę Ci siły do walki o każdy dzień życia Szymusia. Też nie umiem pojąć jaki jest sens cierpienia dziecka i bólu rodziców????
OdpowiedzUsuńNijak nie umiem sobie tego wytłumaczyć.
Proszę utulić ode mnie Szymusia.
Karolina
Pani Moniko życzę Wam Rodzicom dużo siły,ciężko cokolwiek pisać,bo tak nie powinno być,zeby niewinne dziecko tak cierpialo.
OdpowiedzUsuńWitam,bardzo mi przykro z powodu pogorszenia stanu syna.Jestem mamą Sandry i doskonale rozumiem,strach który nam towarzyszy rodzicom przy tak ciężkiej chorobie.Bałam się zabrać Sandrusie do domu właśnie z powodu tych ataków padaczkowych,ale teraz ma dobrane leki i zabieram ją do domu.Życzę wam dużo siły żebyście przetrwali ten ciężki okres w waszym życiu.Pozdrawiam
OdpowiedzUsuń