Choroba dziecka jest największą tragedią jaka może przytrafić się rodzicom. Jednak wówczas dostrzegasz, że nie jesteś na świecie sam. Widzisz, że jest wiele osób, które chcą pomóc i zrobią to zupełnie bezinteresownie, dla których najlepszą nagrodą, będzie uśmiech Twojego dziecka. Zrozumiesz wówczas, że na świecie jest bardzo wielu dobrych ludzi. Musisz jedynie dać im szansę by mogli się wykazać. Taka tragedia może przytrafić się każdemu. Nie jesteś w stanie się do niej przygotować. Nie możesz oswoić się z tą myślą, przecież nikt Cię nie ostrzeże. Choroba może pojawić się, kiedy najmniej się tego spodziewasz. Z nami właśnie tak było... Nasze szczęście zostało nam brutalnie odebrane. Bez ostrzeżenia...
Pomóżcie nam w naszej walce. W każdej chwili możecie znaleźć się w takiej samej sytuacji, a wówczas na pewno chcielibyście, aby i Wam ktoś pomógł...Z góry dziękuję za okazane wsparcie,Monika - Mama przez duże M.

Są takie chwile...
kiedy czyjaś pomocna dłoń jest niezbędna. !!!

Muza




Najgorszy moment w życiu matki kiedy pada diagnoza RAK!

Nie mówcie tym, którzy stracili ukochanych, że „czas zagoi rany", nie mówcie, że „oni już nie cierpią". Najlepiej nie mówcie nic. Czas tych ran nie leczy. Pozostają, bo śmierć ukochanych jest też trochę śmiercią nas samych: coś w nas umiera. Żyjemy, ale nic nie jest tak, jak było przedtem, już nie jesteśmy tacy sami. (ks. A. Boniecki)





czwartek, 13 września 2012

Tak bardzo żałuje że już NIGDY

braciszek Szymuś nie będzie trzymać
za rączkę siostrzyczkę Olusie...
...za to bardzo dziękuje ze było im

dane być ze sobą razem 4 miesiące.
Zdjęcia filmy pamiątka na cale życie
Tego nie zabierze nam nikt!!!
Nikt nie zabierze nam wspomnień!!!
Szymuś prowadź Ole tak za rączkę
przez cale życie.Bądź jej aniołem 
Stróżem...
   Kocham CIE mama
Autor: o

3 komentarze:

  1. Anonimowy13 września 2012 12:55

    jakie to wszystko smutne :( przytulam cię

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy13 września 2012 17:10

    Przytulam Cię Moniko mocno i czule z wielkim smutkiem. Tak, to nie taka kolejność, nie tak miało ma być i to największy smutek gdy ta kolejność zostaje zaburzona. Och, jak dobrze że taki maleńki promyczek: Olusia usmiecha się do swojej kochanej Mamusi.

    OdpowiedzUsuń
  3. dzielny Franek13 września 2012 19:34

    Mam łzy w oczach...
    Przytulam Cię, Monika.

    OdpowiedzUsuń

<3 Dziękuję za komentarz <3
Dziękuję za życzliwość,dobre słowo i uśmiech.
Zapraszam znów będzie mi bardzo miło;)

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...