Choroba dziecka jest największą tragedią jaka może przytrafić się rodzicom. Jednak wówczas dostrzegasz, że nie jesteś na świecie sam. Widzisz, że jest wiele osób, które chcą pomóc i zrobią to zupełnie bezinteresownie, dla których najlepszą nagrodą, będzie uśmiech Twojego dziecka. Zrozumiesz wówczas, że na świecie jest bardzo wielu dobrych ludzi. Musisz jedynie dać im szansę by mogli się wykazać. Taka tragedia może przytrafić się każdemu. Nie jesteś w stanie się do niej przygotować. Nie możesz oswoić się z tą myślą, przecież nikt Cię nie ostrzeże. Choroba może pojawić się, kiedy najmniej się tego spodziewasz. Z nami właśnie tak było... Nasze szczęście zostało nam brutalnie odebrane. Bez ostrzeżenia...
Pomóżcie nam w naszej walce. W każdej chwili możecie znaleźć się w takiej samej sytuacji, a wówczas na pewno chcielibyście, aby i Wam ktoś pomógł...Z góry dziękuję za okazane wsparcie,Monika - Mama przez duże M.

Są takie chwile...
kiedy czyjaś pomocna dłoń jest niezbędna. !!!

Muza




Najgorszy moment w życiu matki kiedy pada diagnoza RAK!

Nie mówcie tym, którzy stracili ukochanych, że „czas zagoi rany", nie mówcie, że „oni już nie cierpią". Najlepiej nie mówcie nic. Czas tych ran nie leczy. Pozostają, bo śmierć ukochanych jest też trochę śmiercią nas samych: coś w nas umiera. Żyjemy, ale nic nie jest tak, jak było przedtem, już nie jesteśmy tacy sami. (ks. A. Boniecki)





poniedziałek, 9 kwietnia 2012

Lany poniedziałek Szymusia


Święta i po świetach.Wczoraj na 6 rana na mszy rezurekcyjnej mielismy msze za Szymka-30 dni po odejsciu.Dziekuje wszystkim ktorzy nie tylko poszli bo msza świateczna ale ze to msza za Szymka.Tym ktorzy mogli pojsc do swojej parafii ale uczestniczyli z nami.Dziekuje

Dzis Lany poniedzialek-smutny dla mnie dzien kiedy patrzylam jak dzieci oblewaja sie woda a wsrod nich nie ma Szymka.Mnie juz chyba nie beda cieszyc zadne swieta.
Kazde beda przypominac czas ze Szymonkiem.A kiedy wspomnienia wracaja to lzy plyna mocniej
Autor: o
Etykiety:

3 komentarze:

  1. Beata Panterka9 kwietnia 2012 21:34

    witaj ksiazatko....wiesz kazde zdjecie wywoluje niemale emocje u mnie.. brakuje ciebie jak nic...ale wiem ze jestes kolo nas i dzis niektorym daliscie deszcz z chmureczki jako smigus dyngus,.... buziaczki skarbie maly

    OdpowiedzUsuń
  2. gdynianka9 kwietnia 2012 22:11

    Szymonku......

    OdpowiedzUsuń
  3. Mika10 kwietnia 2012 17:40

    żadne swieta nie beda takie jak kiedys, gdy Szymon byl z wami
    ale będzie nazawsze żył w Waszych sercach

    OdpowiedzUsuń

<3 Dziękuję za komentarz <3
Dziękuję za życzliwość,dobre słowo i uśmiech.
Zapraszam znów będzie mi bardzo miło;)

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...