Wczorajszy dzień był inny niż ten rok temu niż ten sprzed dwóch lat...Myślę ze człowiek jakoś przyzwyczaja się ze jego u nas nie ma już ciałem ale na pewno jest duchem.Cokolwiek bym nie powiedziała ze on u nas jest ktoś powie ze kłamię ale nawet wczoraj kiedy wszyscy siedzieliśmy w kuchni włączył swój laptop co robił po swojej śmierci.Tym tez udowodnił -JA JESTEM TU Z WAMI,MOŻE NIE CIAŁEM ALE DUCHEM :-)
Taki spokój wewnętrzny się czuje wiedząc ze on jest...Dziękuje Szymkowym koleżankom ze pamiętały o nim i razem poszliśmy na grobek.Wieczorem kiedy było już ciemno razem z Aniuta pojechałyśmy na godzinę ciszy.
Czas tak szybko biegnie ze aż się nie dowierza ze to już 2 lata jak mojego synusia nie ma.Tęsknie za nim tak samo jak by odszedł od nas wczoraj.
Nie raz sobie tłumaczę ze jego choroba ,jego śmierć miała jakiś cel!Dziś wiem jaki...tylko czy ta zasługa musiała mnie tyle kosztować?
Czy to śmierć dziecka musiała to wszystko zapoczątkować?Nie raz myślę ze tak!
Zycie toczy sie dalej ,Szymcio w niebie nie jest sam:-)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
<3 Dziękuję za komentarz <3
Dziękuję za życzliwość,dobre słowo i uśmiech.
Zapraszam znów będzie mi bardzo miło;)